Vergeten

Soms vergeet ik hoeveel mensen ik geholpen heb. Preventie is vrij onhandig: de resultaten zijn niet zichtbaar in het dagelijks leven. Zeker wel in wetenschappelijk onderzoek, maar dat zijn niet de patiënten die je voor je ziet. Die statine die ik geef aan die patiënt met diabetes? Ik zal zeker heel wat hart- en vaatziekten voorkomen hebben, maar het is voor mij niet te zien welke mensen ik precies gered heb van een ritje ziekenhuis en op latere leeftijd hartfalen met een dood die te vroeg kwam. 

Of die ene mevrouw, die ik heb geholpen met stoppen met roken. Enorm gemotiveerd was ze, en kwam met een duidelijk plan aan. Roken is een van de meest lastige verslavingen, haast te vergelijken met een verslaving aan cocaïne of heroïne. Mensen schrikken soms als ik dat tegen ze zeg. We hadden na het eerste gesprek een hulpmiddel uitgekozen wat bij haar paste, en gingen zo verder. Regelmatig zagen we elkaar, de begeleiding bij stoppen met roken kan er soms best intensief uit zien. Mensen komen wekelijks of tweewekelijks bij mij langs voor gesprekken, naast het hulpmiddel dat ze gebruiken. Die combinatie lijkt de kans van slagen hoger te leggen dat mensen blijvend stoppen. 

Als ik ze niet meer terug zie ga ik er gemakshalve vanuit dat het goed gaat, dat ze blijvend gestopt zijn. Vaak zie ik mensen nog terug omdat ze bij mij komen voor de controle van hun hart- en vaatziekten of diabetes. Vaak is er een terugval. Eens verslaafd, altijd verslaafd, zo lijkt het. Je hoeft er maar een te nemen en al snel zit je weer terug op die 20 sigaretten per dag. 

Of die andere meneer, die op mijn spreekuur kwam en enorm wilde dromen bleek te hebben. Zijn echtgenote werd er gek van, kwam niet aan haar eigen slaap toe. Na het bekijken van de medicatie had ik een vermoeden op een bijwerking van een middel, en overlegde met de huisarts. Op proef stopten we, en hielden bepaalde waardes in de gaten. De waardes bleven goed, en de nachtrust was voor beiden een stuk rustiger.

Het is makkelijk om de goede dingen te vergeten omdat ik zo gefocust ben op de dingen die beter kunnen, maar ik denk echt dat ik één van de weinige beroepen heb waar ik dagelijks bezig ben met preventie, en dat ik daar best trots op mag zijn.