Blog van een sarcastische verpleegkundige
Regelmatig kom ik in een aantal flats in een achterstandswijk. De liften zijn ruiken vaak naar urine, het trappenhuis ook. Soms is het glas in de deur van het trappenhuis kapot. Er staat vaak een kar van de supermarkt geparkeerd op straat, die niet meer teruggebracht wordt. Ik denk dat veel mensen deze realiteit aan […]
Veel mensen hebben nog steeds de illusie dat het leven maakbaar is. Op alle vlakken, eigenlijk. Niet willen vaccineren, maar daarna wel alle zorg krijgen die er mogelijk is. Of verbaasd zijn dat iemand op hoge leeftijd niet meer opgenomen zal worden op de intensive care. Als de patiënt dan uiteindelijk toch het hoekje om […]
Eind vorig jaar ben ik op vakantie geweest met mijn gezin, naar een prachtige plek in Zwitserland. Daar heb ik het boek “Komt een land bij de dokter” gelezen van Michelle van Tongerloo. Wat ik al langer dacht en voelde, zette zij prachtig om in woorden. We moeten als zorgverleners meer de nabijheid zoeken met […]
Ik was even afwezig. Niet alleen hier, maar ook op mijn werk. Het ging even niet meer. Ik werd op een ochtend wakker en dacht “hoe ga ik deze dag doorkomen?”, schrok van die gedachte en besloot me ziek te melden. Ongemerkt was er toch wat overspannenheid ingeslopen, samen met wat andere gezondheidsproblemen. Het is […]
