We zijn net mensen

Eens in de zoveel tijd borrelt het weer boven de emmer uit bij mij: stress. Lange tijd heb ik geprobeerd het te omzeilen. Ontspanningsoefeningen, meditatie. Heel leuk allemaal, maar je komt niet tot de kern van het probleem, wat soms wel nodig is. Schijnbaar heb ik nog wat bagage van mijn vorige werkgevers die niet met mij konden omgaan, waardoor ik bang ben. Bang om fouten te maken, bang om verkeerd over te komen. Bang om weer ‘gezeik’ op de werkvloer. 

Ik had een fout gemaakt. De patiënt belde me op om dit te zeggen en inderdaad: dit was niet handig van mij. Ik wist het niet, en nu wel. Te laat, zo bleek. Er waren geen ernstige dingen gebeurd, maar toch.

En nee, echt productief is het niet, zeker niet op de zondagavond als je probeert te slapen voor je werkdag op maandag waarvoor je fris en fruitig moet zijn. Een vicieuze cirkel, if you will. 

Omdat ik zoveel werkplekken heb gehad waar het op de één of andere manier altijd misliep op mijn karakter, heeft die wel een knauw gekregen. Altijd steekt weer die twijfel op, of ik wel goed genoeg ben. Of ik wel de kennis bezit, om patiënten te helpen. Of ik wel een goede hulpverlener ben, ondanks dat ik mens ben en af en toe fouten maak. De acute paniek als ik me realiseer dat ik een fout heb gemaakt en dat dit gezien is door collega’s of leidinggevenden.

Zo vaak zeg ik het tegen mijn patiënten, moedig ik ze aan, vertel ik ze dat ze het wél kunnen, ondanks wat hun angsten hun vertellen. Waarom blijft dat zo moeilijk om tegen jezelf te zeggen? Waarom geloof ik het niet van mezelf? 

Natuurlijk maak ik fouten. Bovenal ben ik mens. Het is hoe ik met die fouten omga en hoe ik me positioneer vanuit mijn kennis en ervaring in mijn vak.

Ik bood mijn excuses aan over de geboden zorg, dat ik een fout had gemaakt. Het was het enige wat op dat moment paste, niets anders. Geen smoezen verzinnen of het gooien op de werkdruk. Gewoon, excuses. Alleen dat. Ik merkte gelijk een zachtheid aan de andere kant van de lijn omdat ik ook liet zien dat ik maar een mens ben, en wilde leren van fouten.