Weer vijf jaar voorbij
Ik zie haar al ruim 8 jaar op mijn spreekuur. Natuurlijk zijn we allebei ouder geworden, zij met iets meer gebreken dan ik: ze is namelijk al 95. Een oud-verpleegkundige. Dan weet je het wel; taaier dan dat komen ze niet. Ze gaat zelf nog langs bij een andere mevrouw, om haar gezelschap te houden. Heeft hiervoor jaren voor de een stichting allerlei reizen begeleid voor ouderen, maar is daar al even mee gestopt. Ze vermaakt zich nu prima; leest uitgebreid de krant maar ook boeken, en is erachter gekomen dat NPO2 zulke leuke programma’s heeft.
Toen ik haar net leerde kennen was haar man ernstig ziek en overleed hij na niet al te lange tijd. Ik zie dat ze langskomt voor een controle van haar bloeddruk en ‘ouderenzorg’, dat is eigenlijk jargon voor een kletspraatje hoe de alledaagse dingen gaan en of daar nog problemen bij worden ondervonden.
Ik zie dat het nooit heel duidelijk over levenseindewensen is gegaan, want als dat wel zo is zetten wij bovenaan de lijst in hoofdletters wel/ niet reanimeren, al dan niet wat van toepassing is. Ik vraag het haar, of zij er al eens over nagedacht heeft. Ze begint een uiteenzetting over een verhaal van haar man toen hij ziek was, en haalt hierbij haar kennis als verpleegkundige naar voren. Destijds in het ziekenhuis ging het over zijn reanimatiewensen, en dat was geen fijn gesprek, haalde ze terug. Zelf heeft ze er wel over nagedacht, maar nog geen definitieve keuze gemaakt. Ik heb gezegd dat dat ook niet nu hoeft, en dat het haar keuze is, of dat nou wel of niet is, maar dat wij dat graag willen weten. En dat ze altijd van gedachte mag veranderen.
Ze vertelt dat de huisarts het wel eens terloops erover gehad heeft, en heel aardig voor haar is, maar dat is verder ook niet tot een keuze gekomen die genoteerd is. We hebben het nog over een aantal andere dingen die spelen en ik zeg dat we hier volgende keer nog wel op terugkomen. Ze staat op om te gaan en zegt: “zie je, dat is zo raar. dan is er zomaar ineens weer vijf jaar voorbij. Ik ben er nog, en ben al 95!”