De omgekeerde zonnebril
Zwarte, witte, bont gekleurde. Precies onder de neus (“mondmasker”), of de variant die losjes om de kin hangt. Het wegwerp-mondneusmasker wat al tientallen keren gebruikt is, af te lezen aan de pluisjes die zich in het midden vormen naar aanleiding van het getrek eraan van de gebruiker.
De meest bijzondere variant vind ik toch wel de omgekeerde doorzichtige zonnebril. Misschien weten jullie wel wat ik bedoel: het is een doorzichtige constructie met een witte houder die op de kin en de oren rust, waarbij er vaak druppeltjes condens vormen aan het plastic op de binnenkant komen, omdat de gebruiker praat. Het bedekt de neus van de gebruiker niet.
Ik heb inmiddels een aantal patiënten op mijn spreekuur gezien met de omgekeerde zonnebril. Deze patiënten verzoek ik vriendelijk om een nieuwe afspraak te maken via de assistente, en dan met mondneusmasker langs te komen, aangezien deze inmiddels verplicht is gesteld.
De wildgroei aan alternatieven voor mondneusmaskers die de meeste mensen ‘te benauwd’ vinden, groeit gestaag. Waar ze je half 2019 hadden aangekeken alsof ze water zien branden als je dit had verteld, is het nu de normaalste zaak van de wereld om een matchend mondneusmasker te hebben. Of, als je dus liever meer risico loopt; een omgekeerde
zonnebril.
Als je geluk hebt vind je als Verzetter Tegen Mondneusmaskers een welwillende ‘arts’ die jou een briefje wil schrijven waarop staat dat je om ‘medische redenen’ geen mondneusmasker hoeft te dragen.
Een patiënt komt langs om zijn bloeddruk te meten en terwijl hij zijn jas uit doet, vallen er een paar kaartjes uit zijn zak. Nog net kan ik de tekst lezen: ‘om medische redenen geen mondneusmasker’, met een plaatje van een masker met een kruis erdoor erbij. Snel doet de patiënt zijn hand over het kaartje, wat inmiddels op zijn bovenbeen ligt, en ik ga verder om de bloeddruk te meten. Hij heeft keurig zijn mondneusmasker op bij mij in de spreekkamer. Ik besluit niet te benoemen wat ik heb gezien.
Wat gaat er om in de hoofden van zulke mensen? Voelen ze zich te goed om het begrip ‘solidariteit’ zich eigen te maken in deze verschrikkelijke pandemie? Geloven ze al de bizarre complottheorieën die de ronde doen op internet? Ondanks dat ik veel inlevingsvermogen heb en vooral in mijn spreekkamer erg geduldig ben met patiënten, schiet me dit toch in het verkeerde keelgat. Het doet me goed dat hij een mondneusmasker draagt, maar het feit dat ik mogelijk iemand tegenover me heb die liever zijn ‘vrijheid’ behoudt en staat te schreeuwen op het Museumplein dan dat hij anderen behoed voor een verschrikkelijk ziekbed, knaagt aan me.
Ik ga verder met mijn uitleg en rond het consult af. Elke keer als ik de wachtkamerdeur open doe om de volgende patiënt te roepen, kijk ik tevreden rond als ik zie dat meer dan 90% van de patiënten zijn of haar mondneusmasker op heeft, op de juiste manier.