Plan B
Toen ik klein was wilde ik patholoog worden. Ik vermoed dat mijn ouders hierachter zitten; ik kwam nog al eens naar beneden ’s avonds omdat ik niet kon slapen, en kreeg dan vaak een mok warme melk terwijl zij Scandinavische crimi’s zaten te kijken.
Op de middelbare school paste ik mijn plan aan, ik kwam erachter dat je minimaal VWO moest hebben voor zo’n carriere, en mijn advies was mavo/havo. Ik kwam uit bij de politie. Zelfs nog een dagje meegelopen met een kennis. Mijn moeder had het er niet zo op; stelde voor na de mavo dat ik eerst iets algemeens ging doen.
Na wat omzwervingen via sociaal pedagogisch werk en later maatschappelijk werk kwam ik dan toch terecht op de opleiding verpleegkunde. Hier lag mijn hart, wist ik.
Nu ruim tien jaar in het vak, heb ik nog steeds geen twijfels. Dit is waar ik het meest gelukkig van wordt. Tenminste, het patiëntencontact en de dynamiek en uitdaging die daarbij komt kijken. De administratie begint steeds meer een pain in the ass te worden. De gevolgen voor patiënten moet ik met lede ogen aanzien; de bijwerkingen bij andere soorten medicatie, het geregel van allerlei zaken die voorheen bijna vanzelfsprekend geregeld werden door andere partijen, het continue opkomen voor eigen belangen, omdat de zorgverzekeraar dat zeker niet doet.
In mijn eigen agenda ben ik steeds meer tijd kwijt aan administratie, het opvolgen van gedoe wat in mijn ogen binnen vijf minuten opgelost had kunnen worden, in plaats van de dertig die ik er net aan besteed had.
Sinds de COVID-pandemie merkte ik dat ik voor het eerst aan een plan B zat te denken, een andere carrière. Daarvoor is de gedachte niet eens in me opgekomen. Het is niet dat ik weet wat ik wil; ik wil eigenlijk weg uit de publieke sector. Er zijn genoeg opleidingen en andere banen in de zorg die me ontzettend leuk lijken; ik vraag me alleen af of dit goed is voor mijn eigen (mentale) gezondheid, om in deze sector te blijven. Langzaamaan ben ik erbuiten aan het kijken, of er iets is wat me ligt.
Ik gun mezelf de tijd om dit uit te zoeken. Ik heb er nu geen pasklaar antwoord op, en ik denk ook niet dat er een vak zal voorbij komen wat ik net zo leuk vind als verpleegkundige zijn.