Verslaafd
Ik denk dat ik een probleem heb met dit werk. Ik ben verslaafd aan het effect van een vertrouwensband opbouwen en een positieve invloed zijn op hun leven. Ze helpen, waar ze willen, waar ik dat mag. Dat ze zeggen dat iets indruk heeft gemaakt, dat ze ergens over na hebben gedacht naar aanleiding van onze gesprekken. Dat er een werkelijke menselijke connectie plaatsvindt in mijn spreekkamer, die verder weinig bijzonders voorstelt.
Eerder heb ik verteld dat ik op zoek ben naar een plan B, wat ik wil als ik niet meer in de zorg wil werken. Ik denk dat die tijd eraan zit te komen, maar wanneer weet ik niet. Ik hou niet van de private sector, ik hou niet van winst maken. Ik hou niet van ‘managen’. Ik heb dat laatste een tijdje in de zorg geprobeerd, maar in de zorg onder meerdere malafide managers is het lastig je een voorstelling te maken hoe het eruit ziet als het goed gedaan wordt.
Niet dat ik het leuk vond, trouwens. Waarom zou je mensen willen vertellen wat ze moeten doen? Als ze professioneel zijn binnen hun werkveld, wat je mag verwachten, weten ze prima wat ze zelf willen en kunnen. En zolang je ze de ruimte en het vertrouwen geeft, komt dat prima terecht.
De plek waar ik nu werk is heerlijk. Ik word in mijn waarde gelaten, serieus genomen en heb veel zelfstandigheid. Als een van mijn kerntaken licht ik patiënten voor over zaken die ze zelf kunnen doen om gezondheidsproblemen te voorkomen. Ik weet dat dat ook in andere werkvelden voor een deel voorkomt, ik heb al veel opties de revue laten passeren om te kijken of het wat voor me is, push comes to shove.
Toch denk ik bij elke optie: ‘meh’. Nee. Dit is eigenlijk niks, want wat ik het liefste doe, gebeurt daar, in die spreekkamer. Patiënten die je in alle vertrouwen een probleem voorleggen. Graag langskomen, om zelfs de meest intieme zaken te bespreken, omdat ze je vertrouwen.
Ik weet dat ik uiteindelijk de keuze zal maken om de zorg te verlaten. Ik denk niet dat ik dit mijn leven lang kan doen, gezien de situatie in het land met alle beslissingen op overheidsniveau die langzaam naar beneden druppelen, en mijn emmertje met water overstroomt. Ik zal op een gegeven moment voor iets anders kiezen. En ik zal moeten accepteren dat ik nooit meer zo enorm veel plezier en voldoening uit mijn werk zal halen als dat ik nu doe.