Blog van een sarcastische verpleegkundige
Ik kom bij haar, al langere tijd. Ze is oud en krakkemikkig, zoals ze zelf zegt, maar het gaat. Ze wil eigenlijk zo weinig mogelijk bemoeienis, wil niet naar het ziekenhuis: “wat gaan ze daar doen dan, voor me?” Een nuchtere kijk op het leven, en dat lijkt me prima als je ruim de 90 […]
Als een patiënt bij me komt kijk ik naar de patiënt in zijn geheel, als mens-zijn, maar ook welke andere dingen er (lichamelijk en geestelijk) spelen. Vaak kijk ik ook naar zijn of haar systeem: wat voor woning woont iemand, is er een sociaal netwerk, welk werk doet of deed iemand? Er zijn zoveel factoren […]
Het is elf uur in de ochtend en ik ga op bezoek bij een echtpaar. De laatste tijd gaat het slecht, beiden hebben dementie en de irritaties lopen op. Ze wonen vlakbij een verpleeghuis, en door zoon en casemanager is al besproken dat het haast onvermijdelijk is dat één van hen, of allebei, opgenomen zullen […]
Het staat er zo droogjes, in de brief die we ontvangen vanuit de specialist. “Fietser vs bus”, met een datum ervoor. Eronder volgen allerlei ingrepen en diagnoses die op z’n zachtst gezegd niet heel prettig zijn. Er wordt een samenvatting gemaakt van wat hij wel en niet kan, wat goed gaat maar wat ook nog […]
