Pleister instanties

Al tijden kom ik bij haar. Ze wil eigenlijk niets. Dat ik langs mag komen is al heel wat, dat mocht eerst ook niet. Zolang ik het niet laat weten wanneer ik kom, laat ze me binnen. Ze neemt al maanden haar medicijnen niet in, de medicijn rollen stapelen op in haar kleine huisje.

Ze leek me niet te herkennen deze keer, en toen ik (met haar toestemming) in de koelkast mocht kijken, stond daar beschimmelde (gebraden) kip en wat dingen over datum. Ik overlegde met de huisarts en gezien we ons echt zorgen maakte om haar welzijn, stuurden we een organisatie erop af, vanuit de gemeente, die mogelijk bemoeizorg zou kunnen geven. Bemoeizorg is het laatste wat je wil, maar het is soms nodig.

Klus geklaard zou je zeggen, ik kom langs, andere organisatie gaat zorg regelen, kat in het bakkie!

Helaas. De instantie vond het toch wel erg zorgelijk maar wisten niet wat zij nog meer konden betekenen. Ik had de mevrouw van de instantie aan de telefoon en hoorde het gelaten aan, ik kon even niet meer op dat moment. Ze ging nog wel even overleggen wat ze kon, en zou dat nog laten weten.

Ik loop met de stoom uit mijn oren naar de huisarts. Alles komt op ons neer. Altijd wij, altijd de huisarts, praktijkondersteuners en assistenten. En zij maar geld binnenharken, terwijl ze geen *piep* doen voor de patiënten.