Alcohol

“Oh, nee ik drink niet zoveel alcohol.”

“Hoeveel?”

“Nee, dat wil ik niet zeggen.”

Het blijft iets wat toch lastig bespreekbaar is in de spreekkamer, alcoholgebruik. Zo ingeburgerd in onze maatschappij, al zo lang, maar een taboe om te bespreken als je meer dan één of twee eenheden alcohol per dag gebruikt, zo lijkt het. 

De vuistregel voor zorgverleners is: patiënten vertellen bijna nooit de waarheid over hun alcoholgebruik, vaak is het meer.

Laatst las ik een brief van een patiënt waarbij pas bij de specialist eruit kwam dat deze fors alcohol gebruikte, zo’n zes tot acht eenheden per dag. Ik zag die patiënt toch regelmatig, dit had ik er ook niet achter gezocht. Ik heb ook wel patiënten gehad die het er helemaal niet over wilden hebben, die geen aantal willen noemen, of bij voorbaat al zeggen: “daar ga ik niks aan veranderen!”

Ik probeer zo open mogelijk een gesprek aan te gaan, vaak door te vragen of ze weten wat ons advies is, vanuit de huisarts. Het advies vanuit ons is liever geen alcohol te gebruiken, en als je wel iets drinkt, maximaal één eenheid op een dag. 

Je hoort het ze zeggen: “Géén alcohol??” Vervolgens komen de argumenten dat uit onderzoek is gebleken dat rode wijn héél goed is voor je, etcetera. 

Meestal leg ik uit dat dit een advies vanuit ons is, en dat eenieder vrij is om dit op te volgen of niet. Dat het interacties kan hebben met medicatie, dat het (uit recenter onderzoek) toch blijkt dat géén alcohol beter is voor je hart en bloedvaten dan één tot twee glazen rode wijn op een dag. 

Het feit dat het zo vastzit in onze samenleving, en mensen dit normaal vinden, is wel een probleem voor de gezondheidszorg. Wiet is een soft drug, maar zien mensen vaker als een taboe, of een drempel om te gebruiken dan alcohol. Alcohol is vrij verkrijgbaar, is ‘gezellig’, het is haast ongezellig als je niet drinkt. 

Ik zie vaak ook een grens voor mensen tussen wijn en bier en sterke dranken. Dat het minder erg is als ze wijn drinken dan een glas whiskey. Ook daar wordt geen onderscheid in gemaakt, het één is misschien wat meer verdund, maar het blijft alcohol. 

Voor mij blijft het het belangrijkst dat patiënten eerlijk kunnen en durven te vertellen over hun gebruik. Of ze er wat mee willen is aan hen, ik ben er voor ze mochten ze openstaan voor verandering.