Blog van een sarcastische verpleegkundige
Langzaam hou ik het flesje omhoog in mijn linkerhand, samen met de spuit die ik erop heb gezet. Met mijn rechterhand trek ik de vloeistof in de spuit. Precies een halve milliliter moet het zijn, zonder luchtbellen. We zijn begonnen met de vaccinaties voor onze eigen patienten. Zo’n drie weken geleden kregen we het bericht […]
Ik heb een agenda waarin afspraken van patiënten worden gepland, zowel de assistentes als ik plannen daar afspraken in. Eronder staat mijn standaard to-do lijst, die varieert van zo’n vijf tot iets van vijfentwintig patiënten waarvan ik iets moet regelen. Afspraken die gemaakt moeten worden, labaanvragen aan huis die verplaatst moeten worden, of patiënten die […]
Vorig jaar om deze tijd keken we onze eerste persconferentie. Met bonkend hart zat ik op de bank, luisterend naar de woorden die zeiden dat de scholen dicht gingen, en het land tot een halt kwam. Inmiddels kijk ik geen persconferenties meer. Ik ben denk ik gestopt na de tweede persconferentie van vorig jaar. Het […]
Soms merk je het niet altijd, wanneer je een mede collega uit de zorg voor je hebt, als patiënt. Op andere momenten weet je het al direct als je het dossier opent; in de pop up staat dan de functie van iemand, dat degene arts of verpleegkundige is. Waarom doen we dat eigenlijk? Is dat […]
De machine werkt op volle toeren. Langzaam sijpelt dit door vanuit de hogere regionen naar de lagere, wat ik vooral merkte in het verpleeghuis waar ik werkte. Een manager kon ongestoord op een andere locatie aan de slag, terwijl er bij ons nog heel wat lijken uit de kast stortten. Niemand verbaasde het, maar ook […]
“Hij is al een jaar niet onder de douche geweest! En die onderbroek heeft hij ook al weken aan!” Het is de zus van een patiënt die ik zie, en ze is niet tevreden over hoe de zorg is ingericht. Dat ik uitleg dat iemand, ondanks geheugenstoornissen, nog heel veel zelf mag bepalen in de […]
Vaker wel dan niet zijn de artsen en ik het met elkaar eens. Inmiddels ben ik zo ingeburgerd in de praktijk dat ze wel eens zeggen “niet zulke moeilijke vragen stellen hoor zuster, dat weet de dokter niet”, of “handel jij dat maar af, daar heb jij meer ervaring mee dan ik”. Regelmatig krijg ik […]
“Je kunt de theorie niet goed in de praktijk brengen”, hoorde ik als feedback in mijn stage van mijn tweede jaar verpleegkunde. Ik snapte het niet; ik deed al mijn opdrachten zoals ze moesten, liep elke dag met een andere verpleegkundige mee en zette mijn beste beentje voor. Wat ik toen nog niet wist is […]
We leren er doorlopend over als zorgverleners, in de opleiding; het niet-pluis gevoel. Dit is niet iets rationeels wat aan te leren valt, het is een gevoel; haast een zesde zintuig. Als je gemaakt bent voor dit vak, herken je het direct. In het verpleeghuis waar ik als verpleegkundige werkte, kwam ik op alle afdelingen […]
Ze verteld me dat ze maar een meter of vijftig kan lopen voordat ze pijn krijgt, en ze moet stoppen. Haar benen komen dan weer tot rust en ze kan weer verder lopen. “Hoe lang loop je al met deze klachten?”, vraag ik. Zij: “Eigenlijk al bijna een jaar.” Ik pak de bloeddrukmeter en doppler, […]
