Hardnekkig

Covid is here to stay. Het is je irritante oom, met zo’n vieze snor waar van alles in blijft hangen, die op verjaardagen te lang blijft en waarbij je de spettertjes ziet vliegen als hij praat. 

Vorig jaar om deze tijd konden we eindelijk weer een beetje ademhalen na dat verrotte voorjaar, waarbij een deel van het gewone leven stil lag en we bijna geen spreekuren draaiden. Aan het begin van de zomer begonnen de cijfers te dalen, en iedereen haalde opgelucht adem. Een pauze. Heel even maar, om van het lekkere weer te genieten en tot rust te komen na die gekte van een nieuw, vrij dodelijk virus wat plotseling rondwaarde. 

Dit jaar zijn we gepokt en gemazeld (pun intented), zou je zeggen. Helaas. De adempauze duurde ongeveer een halve ademhaling, zo eentje die wat langer duurt als je benauwd bent door covid. Vrijwel direct nadat de maatregelen losgelaten werden stegen de cijfers. En tot bizarre hoogte. 

Nee, ik geloof echt niet dat we nog een covid-vrije wereld zullen kennen. Alle signalen wijzen erop: regeringen worden meestal gekozen voor een korte periode. De economie is ingesteld op zoveel mogelijk winst te maken, en we hebben nog eens de pech dat we over de gehele aardbol vrij verschillend denken. Vervolgens doen de twee rijkste personen op aarde in een pandemie een rondje in de ruimte, en in plaats van dat ze daar blijven komen ze weer terug. Maar niet om de pandemie op te lossen of wereldhonger, nee, om meer geld te verdienen. 

Ik ga nog even wat verder terug: in de jaren tachtig werd besloten door de WHO dat polio uitgebannen moest worden met vaccinaties. Een prachtig doel. Enorm veel gezondheidswerkers wereldwijd gingen op pad, op ezels of paarden, naar de meest afgelegen gebieden. Naar de meest gevaarlijke gebieden, zoals in Irak en Afghanistan waar ook veel extremisme is en niet positief naar vaccinaties gekeken wordt. 

Vlak voor de covid pandemie was het bíjna uitgeroeid. Met de nadruk op bijna. Door de pandemie werd dit project natuurlijk naar de achtergrond verplaatst. Begrijpelijk. Maar als je bedenkt dat het bijna dertig jaar duurde om een stuk minder besmettelijke ziekte uit te bannen, hoe lang zullen we dan wel niet bezig zijn voor covid, als we onze zaken niet op orde hebben?

Later, als ik oud en rimpelig ben, en ik mogelijk klein- of achterkleinkinderen heb, zullen ze naar me toe komen en vragen: “vertel eens, oma, hoe was dat, die tijd voor corona?”