Blog van een sarcastische verpleegkundige
Allebei zaten ze te huilen in mijn spreekkamer. “Dit was helemaal niet de bedoeling!”, zei hij. Zij veegde snikkend haar tranen weg van onder haar bril met de tissue die ik gegeven had. Twee compleet verschillende patiënten die op dezelfde dag bij mij in de spreekkamer onverwacht emotioneel werden. Als de zorgverzekeraar achter me had gezeten […]
Ik ben geen held, ik ben niet onmisbaar. Ik ben misbaar. In een systeem dat gebaseerd is op geld, is iedereen misbaar. Er is altijd wel een oplossing die de boel weer enigszins op de rit trekt: E-health, Zorgreservisten, het leger. Of misschien een andere, lagere functie met minder eisen, die minder goed betaald. Dat […]
Ik denk dat ik een probleem heb met dit werk. Ik ben verslaafd aan het effect van een vertrouwensband opbouwen en een positieve invloed zijn op hun leven. Ze helpen, waar ze willen, waar ik dat mag. Dat ze zeggen dat iets indruk heeft gemaakt, dat ze ergens over na hebben gedacht naar aanleiding van […]
Ken je die film Madagascar? Met die pinguïns? Zo voel ik me soms, als ik weer een paarse krokodil tegenkom. In de vorm van een regel die een andere (soms zogenaamde) zorgverlener tegen me zegt aan de andere kant van de lijn. Zuchten, mijn sarcastische en zwarte opmerkingen inslikken en doorgaan met waar ik mee […]
Ik heb niet het idee dat ik goede zorg lever. Diabetespatiënten die (nog) geen insuline gebruiken, alleen tabletten, maar die geen glucosemeter (vergoed) krijgen van de verzekeraar. Patiënten met dementie die lang thuis wonen met alle gevolgen van dien, met vaak een crisisopname door veel vallen, dwalen of andere gevaarlijke situaties. Laatst nog: een rechterlijke […]
Mevrouw kwam periodiek bij mij voor controle. Een wat oudere maar nog heel kwieke dame, enorm adrem met een heerlijke humor die ik kon waarderen. Ze stond op mijn spreekuur maar was er niet, er was ook geen bloed geprikt. De situatie was al duidelijk uitgelegd in het dossier. Enige tijd geleden had ze last […]
Een aantal jaar terug lag ik zelf als patiënt in het ziekenhuis. Ik had een operatie gehad en die was niet helemaal goed gegaan, er was een complicatie opgetreden en ik moest nogmaals de operatietafel op. Later kwam de operateur van de eerste operatie langs, en ook mijn behandelend arts die ik voorheen op de […]
Ze doet de deur open, en kijkt me, terwijl ze de deurpost en deur vasthoudt, wantrouwend aan. “Wie??”, vraagt ze, als ik mezelf introduceer. “Oh, van de huisarts! Die verschrikkelijke vent!”, en loopt de kamer in om me binnen te laten. “Valt mee”, denk ik bij mezelf, ze had ook de deur dicht kunnen slaan […]
Covid is here to stay. Het is je irritante oom, met zo’n vieze snor waar van alles in blijft hangen, die op verjaardagen te lang blijft en waarbij je de spettertjes ziet vliegen als hij praat. Vorig jaar om deze tijd konden we eindelijk weer een beetje ademhalen na dat verrotte voorjaar, waarbij een deel […]
Ik kom bij haar, al langere tijd. Ze is oud en krakkemikkig, zoals ze zelf zegt, maar het gaat. Ze wil eigenlijk zo weinig mogelijk bemoeienis, wil niet naar het ziekenhuis: “wat gaan ze daar doen dan, voor me?” Een nuchtere kijk op het leven, en dat lijkt me prima als je ruim de 90 […]
